Spora vodonična tranzicija Evrope – tek osam odsto projekata u poodmakloj fazi

Niskougljenični vodonik u pojedinim dijelovima svijeta zauzima važno mjesto u planovima energetske tranzicije i dekarbonizacije, a Sjeverozapadna Evropa prednjači u definisanju ambicioznih ciljeva na tom polju.

Prema novom izvještaju i projekcijama Međunarodne agencije za energetiku (IEA), ovaj region bi do 2030. godine mogao da proizvodi do osam miliona tona vodonika godišnje, što bi činilo oko dva odsto njegove ukupne primarne energetske potrošnje. Potrošnja vodonika u pomenutom regionu trenutno iznosi oko tri miliona tona godišnje, najviše  u rafinerijama i hemijskoj industriji.

Što se tiče ovog dijela Evrope, on raspolaže brojnim prednostima – od potencijala obnovljivih izvora energije u Sjevernom moru, do razvijene gasne mreže i podzemnih skladišta koja se mogu prenamijeniti za potrebe vodonične ekonomije. Međutim, sektor se već neko vrijeme suočava sa ozbiljnim izazovima, koji i bude sumnju: visoki troškovi proizvodnje, spora potražnja, tehnološke barijere i složena logistika. Trenutno je samo  osam odsto najavljenih projekata u poodmakloj fazi razvoja, čak i u ovom dijelu svijeta.

Većina zemalja u regionu usvojila je strategije za razvoj elektrolitičkog vodonika, dok je Norveška ostala tehnološki neutralna. Francuska je revidirala svoje ciljeve i snizila planirani kapacitet elektrolizera za 2030. na 4,5 GW, uz novi cilj od 8 GW do 2035. Njemačka se fokusirala na uvoznu strategiju, a Švajcarska i Velika Britanija razvijaju integrisane planove sa fokusom na infrastrukturu, skladištenje i međunarodnu povezanost.

Pročitajte još:

• Na ostrvu Pag pokreće se pilot projekat za proizvodnju zelenog vodonika iz morskih talasa
• Naučnici iz „Vinče” dizajniraju multifunkcionalni filter za prečišćavanje otpadnih voda i proizvodnju vodonika
• Francuska nedavno otkrila najveće prirodno nalazište vodonika na svijetu – Na pomolu i nova nacionalna strategija 

Industrija elektrolizera i cijene

Sjeverozapadna Evropa je centar proizvodnje elektrolizera u Evropi – domaćin je 85 odsto ukupnih kapaciteta, s tim da Francuska, Njemačka i Norveška prednjače. Elektrolizer je uređaj koji koristi električnu energiju za razlaganje vode (H₂O) na vodonik (H₂) i kiseonik (O₂) u procesu koji se naziva elektroliza. Ukupan evropski kapacitet mogao bi do 2030. porasti na više od 36 GW godišnje. Međutim, pomenuto kašnjenje projekata i slabija potražnja doveli su do smanjenja proizvodnje i čak restrukturiranja kod nekih proizvođača.

Troškovi ostaju najveći izazov – u 2024. godini zeleni vodonik bio je 2,5 puta skuplji od vodonika dobijenog iz prirodnog gasa bez hvatanja ugljenika. Da bi cijene bile izjednačene, potrebna je cijena ugljen-dioksida od najmanje 140 dolara po toni CO₂.

Brz razvoj infrastrukture biće presudan za ostvarenje ciljeva. Do ranih 2030-ih, mreža vodoničnih cjevovoda u regionu mogla bi dostići dužinu od 13.000 kilometara, pri čemu bi gotovo polovina bila prenamijenjena iz postojećih gasnih mreža. Ipak, samo šest odsto projekata je trenutno u fazi konačne investicione odluke. Kada je riječ o skladištenju, procjenjuje se da bi kapacitet mogao dostići 16 TWh do 2030. godine, ali tek tri odsto tih kapaciteta je u izgradnji.

Sjeverozapadna Evropa ima potencijal da postane lider u razvoju niskougljenične vodonične ekonomije, međutim kašnjenje projekata usporava sve.

Energetski portal

Članak Spora vodonična tranzicija Evrope – tek osam odsto projekata u poodmakloj fazi se pojavljuje prvo na Energetski Portal.